Kibrit Suyu

Cüsseler vardır işte, sanatından da meşhur Altın derinde tutsak, teneke doğuştan hür Muhabbet âşka zekât, sevgi îmana öşür Çöplükte eşinenin, aynıdır çıkmaz huyu Köküne yan bakanın, köküne kibrit suyu! Göğsünden görgüsüzün, yüzü pakmış bana ne? Hür yaşarım ezelden, zincir kırdım kime ne? Özneyim ben cümlede, ey virgülüm! sana ne? Güzel ninni yazmışlar, uyu gardaşım uyu (!) Hak binayı yıkanın, köküne kibrit suyu ! Tarihten formülize, mayamız hamurumuz Birleşik duvar örer, bulaşmaz çamurumuz Aynı denizde katre, gerekmez simge rumuz Asfalta kanmayalım, köşe başında kuyu Şirazeden çıkanın, köküne kibrit suyu! Yüreğim solda atar, bileğim güçlü sağda Her yöne koşarız biz, şehirde köyde bağda Kimi sessiz sedasız, kimi boğulur yağda Sevdamız şaha kalktı, büyü bozuldu büyü Irmağa ters akanın, köküne kibrit suyu! Akıl hocası olmuş, geçmişten sabıkalı Konuşan toplum ister, sese kulak tıkalı Gülmez oldu yüzümüz, her dem ağıt yakalı Rotasız denizdeyiz, görülmez oldu kıyı Buna dudak bükenin, köküne kibrit suyu! İtibar etmem artık, fili yutmuş yılana Nakarat ha nakarat, zihnimiz tok yalana Göçenlere hak rahmet, vurgumuz sağ kalana Ölçüp - biçip - tartalım, Rabbim vermiş beş duyu Fitne fesat sokanın, köküne kibrit suyu! Aşk ve Körlük   karanlık gecelerime doğardın, güneşim olurdun sen, yağmurun yağdığını işitiyorken içerden, sonsuz bir şiir gücü katardın, gözlerinin feri kaçmış bir şairi öykünürdüm, musalar, ilham perileri, gelip giderken, tüm cümlelerim yarım kalırken, tamamlanması gereken, anakaraların artçı depremleri gibi irili ufaklı, kapkara şiirler yazdırırdın bana, yağmurların yağdığı, şimşeklerin çaktığı, doluların düştüğü odamın dışında doğardın. sen güneşe benzerdin. ben yol bilmez, iz bilmez insanlardan birine benzerdim, daha dünkü şairdim. sen sabah gelirdin, akşam giderdin; ecirdin, gündelikçiydin. ötede kınalanırdı ellerin ölü gözlü bir kadın tarafından, her yere dağılmıştı saçlarının kokusu her gece rüyalarıma girdin derindi kuşların uykusu sıcacıktın, üryandın, kim yaklaşsa yakardın gidiyordun her akşam aklın fikrin karanlıktaydı hep ona gidiyordun; oysa ben senden ona giderken, yürüdüğüm yolları aydınlatmanı istemiyorum. ben senin bir de gözlerim olmanı istiyorum. Mutlu Son   Ellerin ıslanıyordu ve ellerinde ellerim Kokun ruhuma işliyordu teninde tenim Gözlerin ağlıyordu ve gözlerinde kalbim Umutsuz bir gündü işte o gün Ağlayan gözlerimdi ama damlalar senin Sızlayan kalp benimdi fakat acılar senden Geçip giden hüzünlü ve mutlu yüzler Dudağımda senden baki gülümsemeler Gitme diyemedim ben giderken Sağol demek geldi sadece içimden Karanlığın oğluyken uyandım kucağında Gözlerinin büyüsüne kapıldım seni izlerken Dolmakalemin ıslak ucundan çıkan Muhteşem bir el yazısıydın Dokunmaya kıyamıyordum Dağılıp gidecek kıvrımlarına Ümit ile yatıp yeis ile uyandım günlerce Sabahın ışıklarında kovaladım seni Pencerenin buğusundan yansıyan yüzünde Kalbimi bağladım sallanan ele sevinçle Rüyalar ne zaman gerçektir oysa Aşık olmak masallarımdaki kahramana Yazdığın bir öykü ve romansa Ölmelidir kötü adam mutlu sonsa. Zeynep   Gidişin, ilkokula yeni başlamış, annesinin ellerini bırakmak istemeyen bir çocuktu yüreğimde.. Hani o, melekleri beyaz kanatlarıyla hatırlayan masum çocuk Gittiğinde öğrendi, Azrailin de bir melek olduğunu Oysa kalbin saklıydı defterlerimin arasında Ve bir ok saplıydı yüreğimin yarasında Nasihat veren çoktu Aşkın öğretmeni yoktu Sen, Cennetin dalından koparılıp dünyaya düşmüş beyaz melek Şimdi kimi benzeteceğim gökyüzüne? Hangi Rapunzelin saçlarından tutunup yüreğine tırmanacak bu yürek! Bak, işte öylece duruyor, ruhumun kanserli mezarına gömülecek yalnızlığı bekleyen kürek Taşımak ister misin omuzlarında Zeynep kokan bedenimi? Bilebilir misin sadakatimin nedenini? Beni sana gömebilir misin? Öldürebilir misin kendini? Neden bu kadar çok sevdiğimi anlayabilir misin?.. Bende bir sen Ah bir bilsen! İzin versen okşamama saçlarını, Aşk Tanrıçası deyip sevsem... Beni yalnızlığım bile terk etti Ve sen gidince küstüm uykulara Hadi dön artık, beni ayrılıktan uyandır... Son bir nefes kaldı, ismin gibi dudaklarımdan düşmeyen sigaramda. Korkuyorum! çekersem, sen de bitersin... Ayakta Duramıyorum   Bu gün gönlüm sarhoş, ayakta duramıyorum Düzler yokuş olmuş kendime varamıyorum Sanki ecelin bestesini söyler gibiyim Yaşama döndüren saati kuramıyorum Gönül gözlerimle göremiyorum önümü Ufuklar kararmış, bulamıyorum yönümü Mecalsiz yüreğimde cepheler kurulmuş Belki de ilk defa yaşıyorum son günümü Getirin bana şifalı kudret helvasını Getirin ötelerin mis kokan havasını Fırtınalar kopuyor, can evim yıkılıyor Getirin tabiplerden bu derdin devasını Sizden gencim derdim, şu asırlık meşelere Doymazdım hiç, elveda dediğim neşelere Her gün katıla katıla gülüp eğlenirken Ne oldu da hemen düştüm baş köşelere Siyah İnci   Kaderimi düğümledi incecik ellerin Kapanmıyor boşluk yokluğunda bıraktığın Avucumdan akıp giden bu yaşamın Hiç silinmez kıyısında kaldı hatıran Ne gözyaşlarım dökülebildi gidişinde Ne de varlığında yüzümde gülümsemeler Camdan kalbin yeter ki üzülmesin Ağırlığıyla kalbimde yaşadım Hasretinle duyulmazdayım. Hadi esen rüzgara karış ne olur Saçların savrulsun geceye Görmeyen gözlere bak siyah inci Güzelliğini sığdıramıyorum hiçbir heceye Hadi çek alevlerini ne olursun Dokunmasın artık kül olmuş şu köze Ateşinle yandım ama Haydi es rüzgarınla savrulayım Bilinmezin varlığında sende kaybolayım Tane tane sonra gökten döküleyim Her bir damlam bir aşkın denizinde yıkansın Kıyıya vuran dalgalar taşısın küllerimi Bir martı neden sonra Yaklaşıp kirlenmiş, huzursuz kıyıya Tek yudumda sarsın üşümüş bedenimi Sen izlerken yağmurun ıslattığı sokakları Bırakıversin usulca bir camın sıcaklığına İçinde bir kıpırtı, yüreğinde bir ateş Islanmakta oysa sokaklar ve gece Martının gözleri asılı kalsa bakışlarına Anlasa küllerin yolculuğunu siyah inciye